Blog posts

I když se mi celý život zdálo, že žiju dostatečně severně, vypadá to, že bych mohl žít ještě severněji. Když se seznámíte s kameny kdekoli na světě, řeknou vám, že znají Jih i Sever. Stromy na Severu tvarují paroží sobů, jelenů a losů, stejně jako ledovce na Jihu naučily velryby zpívat. A taky: každá cesta někam jinam, ať už vede na kteroukoli světovou stranu je vždycky jen jistá míra toho, co už znám. Rozumím těm místům, tvorům i lidem až příliš dobře. Jenže to poznám, teprve když zvednu zadek.

Vyšplhal jsem se na nejvyšší kopec v Hammersfestu abych ho o trochu navýšil. Když jsem se pak rozhlédl po okolí, všiml jsme si, že je tam několik vyšších kopců. Tak už to chodí.

Some thoughts about North and South and the journey to Finnmark: Even though I had feeling I live rather suficiently on the north side, I have feeling I could live even further north. When you get familiar with stones whereever around the world, they would say, that they are able understand the South and the North. Trees in the north are shaping antlers of reindeers, deers and elks. The glaciers in the south teached whales to sing. And every journey I went, in any direction, turned out that it is always just a different measure of what I already knew before. I do understand such places, such creatures and such people even too good. But only after I lift my buttock.

I climbed the highest hill in Hammersfest to make it a bit higher. Then I looked around to found out, that there are even higher hills. Such is life.

Jafnvel þótt ég hefði tilfinning sem ég bý frekar nægilega að norðanverðu, það lítur ég gæti lifað jafnvel norðar. Þegar þú ert kunnuglegur með steinum þar um allan heim, þeir eru að segja, að þeir viðurkenna suðri og norðri. Tré í Norðurhöfum lagaður hreindýrahorn á hreindýraveiði, deers og ELKS og jökla í suðri beached hvali til að syngja. Og sérhver ferð annars staðar, í allar áttir er alltaf bara öðruvísi mæla það sem ég vissi nú þegar. Ég skil þeim stöðum, verur og fólk jafnvel of gott. En ég mun viðurkenna það aðeins eftir að ég lyfti rass minn.

Selv om jeg hadde følelsen jeg bor heller tilstrekkelig på nordsiden, det ser jeg kunne leve enda lenger nord. Når du er kjent med steiner overalt rundt om i verden, sier de, at de anerkjenner Sør og Nord. Trær i nord formet gevir av reinsdyr, rådyr og elg, og breene i sør strandet hval å synge. Og hver reise andre steder, i alle retninger er alltid bare annerledes mål på det jeg allerede visste. Jeg forstår disse stedene, skapninger og folk selv for godt. Men jeg vil kjenne det først etter at jeg løfter rumpa.